همسفر

بى صدا تر از هميشه صداش ميزدم ، نيمه جان ولى پرشور ، هنوز غروب خورشيد رو از ياد نبرده بودم ، آه از خلوتى كه گرفتارش بودم ، ساعت اينجا دير ميگذره ، خيلى دير ، تمام لحظات زندگيم رو با يك لحظه ديگه با اون بودن عوض ميكنم ، ولى كنج اين آسايشگاه شده زندگى من ، و او با يكى ديگه ، زخم خوردم از مردى كه عاشقم بود ، لحظه عروسى اون كنج ديوار قلبم تكيه داده بودمو نگاهش ميكردم ، تا روز آخر در انتظارش بودم ! اين بود كه ديوانه شدم و كارم به اينجا كشيد ، با اينكه چشمانم پر از اشك به كورى نزديكم ، زبانم ناى حرف زدن نداره ولى

:: برچسب‌ها: سراب رد پاى تو ,

|

امتیاز مطلب : 1

|

تعداد امتیازدهندگان : 1

|

مجموع امتیاز : 1

:: ادامه مطلب ...